Autour De La Lune, de vorige plaat van ambientpionier Geir Jenssen, toonde duidelijk aan dat de Noor meer dan ooit teruggreep naar de wereld van de minimale soundscapes. Voorgangers Cirque, de rerelease van Substrata + The Man With The Movie Camera en Shenzou wezen al in die richting, maar zelden ging Jenssen dieper graven dan op Autour De La Lune. Ook Dissolving Clouds de opener van Dropsonde is pure vintage ambient, enkele ijle tonen ondersteunt door een zacht, trillend geruis, meesterlijk in zijn eenvoud. Het is een intro, want in Birds Fly By Flapping Their Wings geïnspireerd op het geluid van een overvliegende zwerm vogels, in 2001 opgenomen in het Cho Oyu Base Camp te Tibet duikt voorwaar een ritmesectie op. Vanaf dan neemt de plaat vele bochten. In Triple Time duikt opnieuw een ritmesectie op en krijgen we een aantal opvallende wendingen te verwerken, een techniek die Jenssen de plaat lang aanhoudt. Dropsonde is zonder meer de plaat waarin Geir Jenssen opnieuw durft experimenteren, zijn eigen geluid in vraag durft stellen en enkele verrassende koerswijzigingen inbouwt. Anno 2006 is er een herwonnen interesse voor het genre, een nieuwe lichting heeft zijn plaats verworven. Het lijkt geen toeval dat pioniers van weleer, Brian Eno en Biosphere net nu met nieuw en veelzijdig werk voor de dag komen. Dropsonde is een degelijk, boeiend en integer werkstuk van een pionier die van niemand lessen hoeft te ontvangen. De meester is terug, nooit weggeweest eigenlijk.