Het label Beta-lactam Ring heeft besloten om zowel oud als nieuw werk van Edward Ka-Spel (opnieuw) uit te brengen. Ze beperken zich daarbij niet tot het solowerk onder eigen naam of releases van de moederband Legendary Pink Dots, ook zijprojecten komen aan bod. A Long Red Ladder To The Moon bevat nieuw werk dat de naar Nederland uitgeweken Brit in het voorjaar van 2005 heeft opgenomen. Ka-Spel neemt alle zang en instrumenten voor eigen rekening. De plaat bevat liedjes die typisch zijn voor s mans werk, liedjes die worden afgewisseld met meer sferische stukken en waarbij zijn declamerende stem de hoofdmoot blijft uitmaken. Zoals steeds weet je als luisteraar, zelfs zonder info, dat we Edward Ka-Spel aan het werk horen, al is niet steeds goed het onderscheid te maken tussen zijn solowerk en het werk van zijn groep Legendary Pink Dots. Deze nieuwe plaat voegt nauwelijks iets toe aan zijn oeuvre, waardoor het des te leuker is om Laugh China Doll nog eens terug te horen. Het was zijn eerste soloalbum naast het vele werk van LPD, en dateert reeds uit 1984. Het was tevens de eerste plaat uit een hele reeks die Ka-Spel rond zijn idolate China Doll zou maken. Beta-lactam Ring brengt ze één voor één opnieuw uit, en zoals het hoort in deze moderne tijden, zit bij elke China Doll-release een spaarzegel. Een volle kaart bezorgt de liefhebbers een extra cd vol onuitgegeven materiaal rond hetzelfde thema. De originele, nog steeds zeer genietbare plaat, werd aangevuld met de maxi Dance, China Doll, een compilatietrack en één track die alleen op de heruitgave op vinyl te vinden was. De maxi werd digitaal opgepoetst vanuit een vinylexemplaar, omdat de originele tapes verloren zijn gegaan. Richard Steegman, die reeds veel jaren met Ka-Spel samenwerkt, verzorgde de geluidsopwaardering. Onder de naam The Silverman gaan Ka-Spel (stem) en Philip Knight (alle instrumenten) schuil. Samen maakten ze een dubbelcd met als brongeluiden wind die door windmolens wordt gestuwd. Alleen de eerste 200 exemplaren van de release bevatten deel twee, getiteld Woodland Calling. Subsonische drones creëren een donkere trance die doet denken aan het spookachtige geruis van verloren zielen op zoek naar een molen om te schuilen. Nature Of Illusion bevat twee tracks waarin Ka-Spels stem nog enige herkenbaarheid biedt, al zijn het vervormde keelklanken en niet zijn typisch declarerende stem die we te horen krijgen. Woodland Calling is daarentegen een vol uur verstilde oorvervuiling waarbij alleen het snerpende fluitje enige irritatie oproept. Het gras op de cover groeit zienderogen bij het beluisteren van deze dubbelaar. Misschien nergens verrassend of vernieuwend, maar toch wel de moeite. In deze hoogtechnologische tijden kon Ka-Spel niet achterblijven. Er werd gekozen voor een concert uit 1987, opgenomen in zaal De Vrije Vloer in Utrecht. Zo te zien werd de originele video klakkeloos naar DVD overgezet, zonder ook maar enige aanpassing. Gezwind zappen tussen de diverse nummers zit er niet in, lineair van begin tot eind zullen we kijken, een andere keus krijgen we niet. Opgenomen met één videocamera is het beeld dan ook zeer statisch, zeker gezien Ka-Spel nu ook niet de meest beweeglijke man is (als hij al niet op de grond in kleermakerszit zit te mediteren). De irritant swingende bassist met een ballensplijtende spannende broek is nog minder om aan te zien. Historische waarde heeft deze opname voor Legendary Pink Dots-adepten wel, daar het de vroegste bekende beeldopname is van de band, toen nog in een bezetting van zes personen. Echter, door de rudimentaire kwaliteit van de opname gaat een deel van de dromerige kracht van de muziek verloren en is dit schijfje alleen bedoeld voor diezelfde fanaten.