Als de termen folk en country durven te vallen in een biografie krullen onze tenen. Als we Bedhead en Wilco lezen trekt men onze aandacht, vooral door die eerste groep. Postrock is voor sommige een deugd. Ook komt Kepler uit het muzikale beloofde land Canada. Hun belangrijkste wapenfeit tot hiertoe is dat ze hun drummer verloren aan The Arcade Fire, maar dat laten we niet aan ons hart komen, ze weten wel veertig minuten lang te boeien. En dit met een misschien wat te traditionele plaat zelfs. Hun muziek zit verankert in de slow-core en de indie-rock met gedurfde noise escapades. Dit wordt op Attic Salt flink gelardeerd met een country saus, maar een sausjes dat we lusten. Denk aan de relaxte melancholie van de tijdloze Hollywood Town hall release van The Jayhawks. En bij de song The National Ephithet moeten we steeds denken aan één van die nummers van Nederlands nummer één rockers The Fatal Flowers, maar welk nummer was het al weer? Bij deze heb ik wel het originaliteits gehalte van deze cd verraden natuurlijk. Niets nieuws onder de zon met Kepler maar het is zeker degelijk en bij momenten aanstekelijk.