Steven Wilson (Brits zanger en multi-instrumentalist) heeft pas recent het succes geoogst dat hij al jaren verdient. Zijn discografie oogt na jaren eigenzinnig zwoegen als een encyclopedie. Op zijn eentje (Bass Communion, IEM) knutselt hij elektronica in elkaar en switcht hij moeiteloos tussen ambient, krautrock, dub en drones. In diezelfde habititat werkte hij onder meer samen met Muslimgauze en vidnaObmana. Als Continuum verscheen vorig jaar nog de eerste in een reeks van coproducties met Dirk Serries op Soleilmoon. Daarnaast is hij actief in verschillende bands waarvan Porcupine Tree, Blackfield en No-Man de belangrijkste zijn. Met die bands ging hij samenwerkingen aan met onder andere Roger Eno, Robert Fripp (King Crimson) en voormalige Japan-leden Mick Karn, Richard Barbieri en Steven Jansen. Als producer ten slotte werkte hij dan weer samen met onder meer Opeth.
Het Nederlandse Tonefloat heeft zich al enige tijd gespecialiseerd in het uitbrengen van luxueuze vinylreleases, onder meer van Wilson. Zo zit Unreleased Electronic Music in een prachtige klaphoes, terwijl de muziek zelf geperst werd op dik wit vinyl. De keuze voor vinyl ligt voor de hand: zo komen niet alleen de muziek, maar ook het artwork en de vele polaroids aan de binnenzijde tot hun volle recht. Bovendien verschijnen de vinyluitgaves steevast op beperkte oplages. Voor fans en verzamelaars is Tonefloat bijgevolg een geschenk uit de hemel. Twaalf elektronische composities die Wilson maakte tussen 1990 en 2003, maar nooit werden uitgebracht, zijn nu netjes verzameld en verdeeld over twee platen. Net zoals voor de rest van zijn activiteiten is Wilson ook hier niet voor één gat te vangen. Unreleased Electronic Music schippert bijgevolg heen en weer tussen triphop, donkere dub, psychedelische soundscapes, (etnisch gekleurde) ambient, drum n bass en alle mogelijke fusies en dwarsverbanden.
No-Man is een licht experimentele popgroep van het dromerige, fragiele type. De kern bestaat uit Wilson en zanger Tim Bowness, maar gastmuzikanten zoals Roger Eno zorgen door de inbreng van klarinet, trompet, orgel, harmonium et cetera voor een aanzienlijk breder en dieper geluid. Ook door de kieren van hun vijfde album Together Were Stranger ook op wit vinyl in een klaphoes- zweeft het psychedelische handelsmerk van Steven Wilson, maar daarnaast zijn de acht epische pareltjes even breekbaar en melancholisch als het beste van The Blue Nile, Low, Lambchop, David Sylvian en Talk Talk.