In tegenstelling tot de meerderheid van de releases die Undertow op de markt brengt, is er op de debuutplaat van het uit Dartmoor afkomstige trio Supenik (spreek uit: soup-nick) nauwelijks sprake van stonerinvloeden. De drie heren, in een traditionele bezetting van bas, drums en gitaar, zoeken het eerder in rudimentaire, vuil gespeelde garagepunk zoals die in Detroit in de jaren zeventig van vorige eeuw werd gemaakt door MC 5 en Blue Cheer, maar dan wel getransponeerd naar de eenentwintigste eeuw. De tien nummers drijven alle op ijzersterke en aanstekelijke bulldozerriffs, de zang van Joel Gray zou net zo goed passen op de platen die op het In The Red-label uitkomen, en de gitaren overdonderen de luisteraar met een overdaad aan fuzz. De groep verkoos om de plaat zonder franjes op te nemen, om de elementaire lo-fi rocknroll die wordt geproduceerd, optimaal te doen renderen. Stevige southern boogie verruimt verder het basisgeluid van deze geboren machos. Riff Power Revolution is duidelijk een plaat waar het testosteron aan alle kanten de overhand haalt.