Het moet gezegd: Emily Haines, zangeres van Metric heft een prachtige stem. Dat bewees ze al op ‘Anthems for a Seventeen Year-Old Girl’ van Broken Social Scène. Haar stemgeluid is nog het beste te vergelijken met dat van PJ Harvey wanner ze eens niet hung-over is of met dat van Karen O. van The Yeah Yeah Yeahs. Het is meteen duidelijk dat het engelengeluid van la Haines de sterkte is van de band. De nummers van Metric klinken fris, maar veel te afgeborsteld en te braaf. Je hebt te veel het gevoel dat het album zomaar wat voortkabbelt. Live It Out weet zich dan ook niet te onderscheiden van de vele poprockbandjes, al doet het wel enkele verwoede pogingen. Zo wendt de band een discobeat aan op ‘Poster Of A Girl’ en klinkt ‘Monster Hospital’ verdacht veel als grungeband Hole. Beide genres zijn voorbijgestreefd en Metric voegt er niets aan toe. Kortom, Metric klinkt als een mengeling van hun invloeden, maar moet nog op zoek naar een eigen identiteit.