Luisteren kinderen anders naar muziek dan volwassenen? Kan je kinderen nog muzikaal sturen in onze gemediatiseerde maatschappij? Welke geluiden prikkelen de fantasie van jonge kinderen. Deze en andere vragen liggen aan de basis van een door Ekkehard Ehlers overziene elektronica-compilatie. Tot de ervaringsdeskundigen mag u ons niet rekenen. Een nochtans goedbedoeld wetenschappelijk experiment met onze Merzbow-collectie en enkele jonge neefjes heeft ons verschillende familiefeesten lang vernietigende blikken opgeleverd. Idealiter maakt dit plaatje elk ontbijt met kliederende ukken tot een feest van harmonie tussen ouders van nu en volwassenen van morgen. Bijdragen nestelen zich grotendeels behaaglijk in de huiskamerwarmte van zoetgevooisde indietronica, met eenvoudige, tinkelende melodieën en naar de achtergrond verbannen schuifelritmes. Alles lijkt rozegeur en maneschijn, de kindertijd wordt verheerlijkt als het summum van onschuldige verwondering en naïvititeit, maar de kinderpsychiater vertelt u wellicht een ander verhaal. Tussen het uitgelezen gezelschap vinden we de immer innemende Lawrence en Matthew Herbert onder zijn Dr. Rockit alter ego, maar ook FS Blumm en Anne Laplantine. Dit thema is natuurlijk op het lijf geschreven van het lieflijke formalisme van Japanners als Nobukazu Takemura en het immer charmerende Maher Shalal Hash Baz. De witte raaf is hier de gospel met handjeklap neohippie Devendra Banhart. Minder voor de hand liggend zijn de rustieke kamermuziek van het Kammerflimmer Kollektief of de gitaar en stem-manipulatie van Oren Ambarchi. Hippe ouders wier koters de Basta-heruitgaves van Raymond Scott, zoetige maar plezierige educatieve proto-elektronica, hebben verteerd, kunnen hun kroost opnieuw verblijden met verantwoord luistervoer. Wij wachten vooralsnog op de ‘Kinderen voor Kinderen’-versie waarbij het jonge grut zich zelf mag uitleven in een elektronische studio. In het bijhorende boekje vergelijken enkele protagonisten hun ervaringen en discussiëren onder meer over de vraag of je een kindermeisje mag ontslaan omdat ze enkel naar schlagers luistert. Wat ons als gepatenteerde indie-pelsluis echter tegen de borst stoot is waarom deze verzamelaar op het voorheen onverdachte Staubgold het resoluut laat afweten in onze voor het overige bijzonder kindvriendelijke pc.