Het Belgische label Amorf Sounds speurt de globe af naar noise en bizarre experimentele geluiden. Zo maken we kennis met het Amerikaanse duo Locust Sympathizer. De combinatie van een bandlid dat Hockenberry heet, een banjo en een wastobbebas, roept niet meteen associaties op met keiharde noise. Toch blaast John Henry onze oren aan flarden met typische junknoise die op het scherp van de snee balanceert tussen The Haters en de Japanse school. We zijn dan ook zeer benieuwd hoe een live optreden van Locust Sympathizer eruitziet. Mogen we fantaseren over strooihoeden, pruimtabak en hooivorken? Met Mörkermännen wordt de sfeer een stuk grimmiger. Jonas Lindgren (Maim) wentelt zich in beelden en klanken boordevol verval, zoals een goede Zweed betaamt. Zijn beklemmende industriële elektronica vol vervormde stemmen, zal zeker in de smaak vallen bij mensen die elke zondagnamiddag verlaten fabrieksterreinen afschuimen, op zoek naar vogelskeletten. De twintig minuten zijn mooi verdeeld tussen gedegenereerde soundscapes (een titel als Abattoir spreekt boekdelen), en power electronics in de stijl van Genocide Organ of The Grey Wolves. Geen undergroundlabel zonder dreunact, en bij Amorf neemt Idiosyncratics nevenproject Y.E.R.M.O. de honneurs waar. We zweven negentien aangename minuten op thermiek van elektrische gitaren, een ventilator, saxofoons en objecten. Al deze cdr releases worden gepresenteerd in 3inch formaat, in een miniatuuroplage van minder dan vijftig exemplaren.