Net wanneer je denkt dat de elektrorage toch een beetje voorbijgeraasd is, komt het Franse label Naïve nog even snel met het Parijse duo Liquid Architecture op de proppen. Audrey Mascina en Jérôme Sans hebben de tweedehands muziekwinkels van hun buurt leeggekocht zodat ze nu over een heel arsenaal van haast antieke drumcomputers, rammelende synthesizers en oubollige filters beschikken. Tijdens de eerste nummers van ‘Revolution is over’ valt het retrogeluid nog min of meer te pruimen. Nummers zoals ‘Kiss your future’ en ‘Rose c’est la vie’ bevatten immers een minimum aan charme. Na de vijfde track slaat de verveling echter genadeloos toe. Voor intimiteit, gevoel en poëzie is in het genre van met-gitaren-opgeleukte-elektro per definitie weinig plaats. Doch de monotone stem van Audrey en de fantasieloze melodietjes van Jérôme ruimen elke nuancering uit de weg. Enkel de postpunk-disco ‘What glory’ doorbreekt de troosteloosheid. Zeer jammerlijke teleurstelling van een band die pretendeert dat ze invloeden van The Doors en Marcel Duchamps sublimeren.