Zin in eenenveertig minuten muzikale gekte die toch een popgevoel blijft behouden en nergens helemaal ontspoort? Dan zal Crazy River, een soloproject van de Noorse (Trondheim) multi-instrumentalist Per Gisle Galaen, u op het oor zijn gemaakt. De man speelde in een onoverzichtelijk kluwen van bands, waarvan Slowburn, DEL, Birds of Kobi misschien een fluisterbelletje doen rinkelen. Daarnaast werkte hij samen met onder meer Keiji Haino en Ultrasound. Nieuw zijn de opnames op deze plaat echter niet. De winter van 1998 op 1999 bracht Galaen door in de wouden van het verre noorden, een verblijf dat hem ruimschoots inspiratie bood voor het maken van een aantal tracks. Recentelijk had hij zin en tijd om die opnames op te poetsen en ze klaar te stomen voor release. Intrigerend aan deze schijf is dat bij het beluisteren elk nummer zijn eigen weg gaat, al lopen ze allemaal in elkaar over. Telkens weer is niet te voorspellen welke muzikale kant Galaen nu weer zal opgaan. Orgeldrones, fluitjes, bewust gesaboteerd geluid in freakfolkliedjes, samples, vreemde stemmen, wat noise en dan plots een nummer dat herinneringen oproept aan het beste van Sebadoh of Sentridoh, en dit alles in een ogenschijnlijk willekeurige volgorde. En ondanks dat de plaat alle kanten opschiet, is de samenhang tussen de tracks evident en logisch. Prague is met zijn twaalf minuten het centrale nummer, waarin alle voornoemde elementen magistraal samenvallen. Een met feedback doordrenkte drone als eerbetoon aan een mooie stad. Lasse Marhaug stond in voor het hoesje van dit avontuurlijk werkje dat nergens laat horen dat het al een aantal jaren op de planken heeft liggen wachten.