Bij het recenseren van verzamelaar Hipothetik Disaster moesten we al constateren dat die Fransen beschikken over talentvolle hiphopvertegenwoordigers. In dat toenmalige aanbod van Hip Notik Records zou Debmaster niet onze eerste keus zijn om een album te vullen. Maar toch zet hij net als vele anderen in deze tijd, een hiphopgeluid neer dat flink leunt tegen afwijkende elektronica. Wanneer de mcs invallen, wordt het er in ieder geval niet altijd veel beter op. Debmaster lijkt zijn nummers dan ook niet te maken met het idee dat er later misschien nog iemand zijn vocalen op kwijt moet en dat maakt het een flinke hindernissenbaan voor de rappers. Debmaster had het dan beter kunnen houden bij zijn sterke instrumentaaltjes of had moeten kiezen om hier en daar wat gas terug te nemen. Dat is het nadeel van het kiezen van de weg met de scherpe snijvlakken. Naast de hoorbaar grote successen trapt Debmaster soms ook in onbekende valkuilen. Op de ‘Toxic’ compilatie legt de vocale borstklopperij het helemaal af tegen het instrumentale elektronische geluid. Hoewel Afrika Bambaata in de begindagen van de hiphop al met Kraftwerk aan de haal ging, is het daarna niet vanzelfsprekend geworden voor hiphoppers om het elektronische veld te plunderen. Liever werd James Browns Funky Drummer voor de zoveelste keer op chirurgische wijze ontleed. Op ‘Toxic’ is dat nummer wel terug te horen, maar dan in een verbouwde elektrische versie door Maurice Starr. DJ Solo & Uncle O hebben op deze compilatie nummers gezet van artiesten die opgetreden hebben op de befaamde Franse Toxicfeestjes. Propvol zit het schijfje met de betere electrohop. Tachtig minuten lang Jel, Beans, Antipop Consortium, The Octagon Man, The Juan Maclean, Mike Ladd, Justice, Dabrye en een instrumentale Masta Killa. Weer een release die het hiphopwijzertje naar de linkerkant trekt, en eentje die op elk gewenst moment en op elke plek lekker klinkt.