1969, op de Altomont Speedway vlakbij San Francisco wordt Meredith Hunter door een stel Hells Angels tijdens een Rolling Stones concert om het leven gebracht. Een gebeurtenis die nu wordt gezien als het eind van de Summer of Love die dik twee jaar over de wereld raasde. Black Cabs ‘Altamont Diary’ is niet alleen geïnspireerd door dit tragische feit, maar ook door al die muziek die tijdens deze roerige tijden werd gemaakt door bands als The Grateful Dead, The Rolling Stones, Creedence Clearwater Revival, Jefferson Airplane et cetera. Fluitende vogeltjes tijdens opener Summer of Love en de kalme keyboardmelodie klinken als een heus in memoriam voor Hunter wanneer Coates rustig Its allright / its allright zingt. De elektronische flarden die hier en daar opduiken en de vage Madchester-invloed plaatsen Altamont Diary uiteindelijk in een iets ruimer kader. Vooral Hey People staat meer in het hier en nu. Of beter: de jaren 1980 met Spacemen 3 gitaardrones en een soort van Primal Scream beat. De Grateful Dead cover van New Speedway Boogie klinkt zelfs meer als The Stone Roses dan als Jerry Garcias band. Het is duidelijk dat ‘Altamont Diary ‘een conceptalbum is en dat bewust is getracht de sfeer van die tijd op te roepen. Toch zou Black Cab er goed aan doen niet te streven naar alleen maar klinken als, maar juist al die invloeden bij elkaar te gooien en er een eigen smaak aan te geven. Die potentie zit er namelijk wel degelijk in.