Sinds het verschijnen van hun eerste volwaardige cd Sublimation (Tribunal Records) heeft Canvas Solaris (Georgia, US) een zeer wijs besluit genomen. Ze hebben namelijk hun zanger buiten gekieperd. Een verstandiger beslissing hadden de heren niet kunnen nemen, want in hun zeer complexe, technische, soms naar metal neigende sound is geen plaats voor een zanger, toch niet voor één die teksten wil zingen. Een kerel als Mike Patton die zijn stem als instrument gebruikt, zou wel kunnen, maar eerlijk gezegd: de muziek die het tot trio gereduceerde Canvas Solaris produceert, is al ingewikkeld en geschift genoeg zonder. Er wordt netjes op een heel slappe koord gemusiceerd. Hun ingewikkelde progrock dreigt meermaals naar de verkeerde kant over te hellen, richting megalomane sufgerukte kwallen als Yes of Emerson, Lake and Palmer. Gelukkig blijft het grootste deel van de uit veel puzzelstukjes bestaande nummers wel aan de goede kant van de lijn. King Crimson gaat in duel met Don Caballero, waarna de band nog wat ingewikkelder gaat musiceren. Denk ook Dream Theater, Spiral Architect en natuurlijk veel Voivod. Dat laatste kan moeilijk anders, want deze plaat is opgedragen aan de overleden Voivod-gitarist Denis DAmour, die tevens als grote inspiratiebron geldt. Veel solowerk, veel tempowisselingen en nog meer instrumentale breaks. Het is muziek voor en door technisch heel onderlegde muzikanten. Een wedstrijd headbangen of een luchtgitaarkampioenschap zit er met deze plaat niet in. Bij elke beluistering geeft Penumbra Diffuse meer van zijn geheimen prijs, maar door de complexiteit slagen we er zelf nooit in om de vorige ontdekkingen die we deden, nog te herinneren. Jazz soms ingewikkeld en niet te volgen? Dan hebt u ‘Penumbra Diffuse’ nog niet beluisterd.