Het tweede album van Das Oath duurt twintig minuten en dat is inclusief de zeven minuten stilte na het negende nummer, dat met zijn drieëneenhalve minuut behoorlijk langer duurt dan de overige acht nummers. Die zijn in een razend tempo binnen de tien minuten afgehaspeld. Veel minutengeraaskal om duidelijk te maken dat dit een kort plaatje is. Heftig is het wel, de twee New Yorkers en de twee Rotterdammers maken een stevig potje herrie waar The Locust en Melt Banana (met een brulaap in plaats van de lieftallige Yasuko Onuki) eerder een patent op hadden. Grind met een punkattitude, Agnostic Front die plots art-punk begint te spelen. Hardcore zoals het zou moeten klinken: snel, hard, compromisloos en zonder geleuter. Eigenlijk zijn die paar minuten stilte op het einde van de cd nog niet zo slecht, want die kan je wel gebruiken na het klein kwartier intense beukherrie. We konden daar echter ook zo wel voor zorgen, liever hadden we nog zeven minuten extra teringherrie gehad. Wie op basis van labels zijn plaatjes aanschaft, zal trouwens een ferme kopstoot oplopen: Dim Mak heeft onder meer het hippe Bloc Party in de aanbieding. Ze kunnen er maar deugd van hebben. Wij ook trouwens, en zelfs nog meer van de tweede schijf van het uit Osaka, Japan afkomstige kwartet Bathtub Shitter. De groepsnaam doet al het bruinste vermoeden, en inderdaad, t is al stront dat de klok slaat. Kaka-grind op zijn Japans. Alle nummers van de plaat gaan net als bij de voorganger over alles dat anaal wordt verwijderd en hoe een mens zich daarbij voelt. Met een afwisselend geconstipeerde grunt en een diarree-cartoonstemmetje gaan de heren gedurende veertig minuten volledig door de blindedarm. In tegenstelling tot het gros van de grinders worden blastbeats nauwelijks gebruikt, maar het geluid is er niet minder heftig om. Uitgebeukt? Dan nemen de Japanners toch gewoon een akoestisch instrumentaaltje op (Shit-Drop). Tussendoor brengen ze ook nog een grindversie van het D.R.I.-nummer Time Out. Zo zot hebben we grindcore zelden eerder gehoord; zo geflipt trouwens dat ook zij die normalerwijze niet naar dit genre luisteren, met volle teugen zullen genieten. Shit For The People, Shit Of The People, Shit By The People, The Brown Government Is Here To Come. Shit rules!