Hadden we sterretjes uitgedeeld bij Gonzorecensies dan had The Knife met deze plaat zeker kans gemaakt op de maximale vijf. Het sterke Noord-Europese melodietalent van deze Zweden wordt vermengd met Midden-Europese dance. Dat was op het vorige album Deep Cuts al een succesnummertje, zeker toen José Gonzales hun Heartbeats coverde en deze vergezeld door vele kleurige balletjes plotseling een reclamehit werd. Broer en zus Dreijer hebben de muziek op Silent Shout iets ijziger gemaakt. Het is er alleen maar beter op geworden. De zang van Karin Dreijer Anderson wisselt van hysterisch kattengekerm (maar dan op een positieve manier) tot het hemels geluid van een Zweedse sirene en broer Olof Dreijer heeft flink geïnvesteerd in bijzondere geluiden. Geef de muziek aan Duitse of Oostenrijkse dansgrootheden en ze remixen er klassieke vloerstampers van, maar zoals The Knife het doet blijft het veel langer hangen. The Knife bewijst nog maar eens dat de redding van de Europese dansmuziek in Scandinavië te vinden is.