Ook Italië zendt tegenwoordig zijn zonen uit en daar zijn wij allerminst rouwig om (denk aan Larsen, Tasaday, Jennifer Gentle e tutti quanti). De titel mag dan nog een opruiend stukje punkrock vermoeden, niets is minder waar. Het duo Scariot en Bortolozzi fietst op deze eerste volwaardige langspeler gezwind door het genrepark. Hun aanpak is er één van wisselwerking tussen live en studio, van interpretatie en herinterpretatie. Dat levert hier vier langere excursies en een surplacende clickhoptrack. De heren zijn niet gehaast en gunnen hun composities ademruimte. In de ambienteske sfeerscheppingen tonen ze hun adoratie voor het klassieke werk van Brian Eno, Jon Hassell en Harold Budd. Beating Cherry Nipples begint met een repeterende postrockriff die overgaat in spacy toetsenwerk met kosmische trekjes. De scherpzinnige elektro-akoestiek van All Night Long maakt plaats voor het nachtelijke hemelstaren van Eternal Plans. Aandacht voor minuscule, verborgen details geeft hen een voorsprong op het peloton. Afsluiter Nothing For Money is een hypnotische drone die gruizig groeit en via een percussieve finale uitmondt in een licht-synthetisch countrydeuntje. Een duo met potentieel.