De gedachte dat Bram v/d Oever ervan houdt om de cds uit zijn collectie opzettelijk te bekrassen doet ons huiveren, maar de aldus geproduceerde glitch vindt perfect zijn plaats in het vreemde totaalg(e)luid. Zijn kompaan Timon Straatsma trekt intussen, gewapend met een minidiscrecorder, de wijde wereld in om veldopnames te maken. Gluid wijst het gebruik van gewone instrumenten af, en produceert/boetseert alle klankjes eigenhandig. Waarom gebruik maken van een piano als je ook tegen een wijnglas kan tikken? Op een drijvend ponton slaan is ook veel lonender dan domweg een drumcomputer programmeren. Soms wordt een tip van de sluier opgelicht door een tracktitel als The Ashtray Is On Fire. Ondanks de onconventionele werkwijze klinkt Gluid bijzonder toegankelijk, en het onwetende oor zou zweren dat hier zelfs postrock keyboards aan te pas gekomen zijn. In elk geval zijn de tien g(e)luidexperimenten zeer geschikt om onder bewegende beelden te plakken, en is deze cd één van de meest geslaagde exponenten van de esc.rec. esthetiek.