Een elektronische componist herbeleeft de spoorwegsfeer van Victoriaanse dagen. Lijken werden toen per trein uit het overbevolkte Londen weggespoord naar een laatste rustplaats ver buiten de stad. Silas wordt regelmatig geroemd om zijn chillout kwaliteiten, en dat is op deze cd niet anders. Traag pruttelende effectjes en dikke dromerige elektronicalagen krijgen regelmatig het gezelschap van ijle melodieën en trage percussie. Probeer U Muslimgauze voor te stellen die van de Gene Zijde Brian Eno en Boards Of Canada tegelijk het graf intrekt. De tracktitels zijn een combinatie van een spoorwegboekje en de waanzin van H.P. Lovecraft. Geadverteerd als grafmonumentenelektronica, en verpakt in (te) agressief artwork (treinongevallen), blijft Necropolis Line een aangename manier om onze Ultieme Reis te begeleiden.