Florian Fricke overleed op 29 december 2001 op 57-jarige leeftijd. Tussen 1970 (Affenstunde) en 1999 (Messa Di Orfea) had hij niet minder dan 23 albums uitgebracht en daarmee geschiedenis geschreven. Zijn creatieve hoogdagen lagen in de jaren 1970 toen hij samen met Amon Düül 2, Klaus Schulze, Tangerine Dream, Can, Neu ! en Faust Duitsland uit zijn naoorlogse muzikale lethargie haalde. Popol Vuh zal daarbij zowel een stempel drukken op de zogenaamde kosmische muziek uit dat tijdperk als op krautrock. Echt bekend werd Fricke voor zijn soundtracks voor cultregisseur Werner Herzog. Zijn muziek voor onder andere Aguire Der Zorn Gottes (1975), Herz Aus Glas (1977), Nosferatu (1978) en Fitzcarraldo (1982) vormen zonder meer de artistieke hoogtepunten uit zijn lange carrière. Fricke is één van de eerste artiesten die baanbrekend werk componeert met behulp van de nu legendarische Moog III synthesizer. Die expertise, aangevuld en verrijkt met indrukken opgedaan tijdens zijn vele reizen door het Midden-Oosten en de Himalaya, katapulteren hem tot grondlegger van alles wat te maken heeft met ambient, world beat en trance. SPV heeft de intentie om, in schijven van vier, het oeuvre van Popul Vuh opnieuw uit te brengen in een mooie digipack en telkens opgesmukt met interessante extras. Brüder Des Schattens Söhne Des Lichts (1978) was, hoewel de titel iets compleet anders doet vermoeden, de originele soundtrack van Herzogs Nosferatu. Later datzelfde jaar zou echter nog een tweede versie volgen. De eerste is immers niet zo donker en angstaanjagend als men zou verwachten van een vampierenfilm. Piano en akoestische gitaar hebben een prominente rol waardoor nauwelijks duidelijk wordt dat het om een soundtrack van een horrorfilm gaat. Deze reissue bevat als bonus een herwerkte versie van Sing, For Song Drives Away The Wolves, waarvan het origineel op de soundtrack stond van Herz Aus Glas. Van alle albums sluit Sei Still, Wisse ICH BIN (1981) het meest aan bij krautrock, niet in het minst door het gitaarspel en de drums van Frickes vaste kompaan Daniel Fichelscher. Bijzonder opmerkelijk is dat het album qua sfeer en geluid heel erg aanleunt bij Swans ten tijde van White Light From The Mouth Of Infinity en Love Of Life. Waarmee nogmaals wordt geïllustreerd hoe vooruitstrevend Popol Vuh was. Cobra Verde (1987) is de laatste filmscore die Fricke maakte voor Herzog en bevat, naast ingetogen pianostukken en unheimliche ambient, uitgesproken etnisch gekruide passages zoals het door exotische meisjesstemmen vertolkte Die Singenden Mädchen Von Ho, Ziavi. Net zoals bij de andere films van Herzog legt het thema een epische en haast surrealistische soundtrack op. De combinatie van een visionaire regie, het charismatisch spel van hoofdrolspeler Klaus Kinski en de muzikale interpretatie van Fricke resulteert in een geniaal totaalspektakel. For You And Me dateert van 1991 en markeert het begin van het finale decennium van Frickes indrukwekkende muzikale traject. Nadien zouden nog slechts vier releases volgen voor het doek definitief viel in 2001. Naar Popol Vuh normen is For You And Me een redelijk braaf en bij momenten iets te steriel album waarbij zijn liefde voor wereldmuziek en new age meer dan ooit duidelijk wordt. Het Nescafégehalte is bij momenten zo hoog dat zijn artistieke geloofwaardigheid in het gedrang dreigt te komen. Maar tegelijkertijd kan natuurlijk niemand s mans talenten ontkennen. Op naar het volgende loot heruitgaven dus!