Nee, het uitgaansleven in het Noord-Duitse Hamburg beperkt zich zeker niet tot de eeuwenoude matrozenbars, de etablissementen met rode lichtjes rond de Repersbahn, de uitzinnige voetbalavonden in het stadion van tweedeklasser Skt.-Pauli met de beruchte skull and bones als embleem of de punkavonden in menig kraakpand. De havenstad kent immers ook een florissante dance scene, waar de laatste jaren enkele erg interessante acts de kop opstaken. Daarbij hoort ook de jonge Remute alias Denis Karimani, die al een aantal 12inches achter zijn naam schreef op hippe labels als Dial, Trapez, Areal en Ladomat. Eender welke track van Remute klinkt steeds als het resultaat van een knaap die een geniaal muzikaal idee ingaf in vreemde computers, die dit themaatje met precisie opvulden met elektronische geluiden vanuit de diepste hoekjes van hun harde schijven. De luisteraar krijgt misschien de indruk dat alles netjes werd uitgepuurd zoals dat tegenwoordig hoort bij voornoemde Duitse labels, maar dat is die uitgevers en zeker het werk van Remute te kort doen. Want wie een muzikale schrijfwijze kan ontwikkelen voor dit soort muziek, zal moeten vaststellen dat een score van Remute steeds vol zal zitten, ook al klopt bij deze electro housey deuntjes alles perfect. Dat is tevens het geval op de eerste langspeler van de jongeman; bij iedere beluistering verbazen we ons wel over een nieuw detail dat we eerder nog niet hadden opgemerkt. Bovendien kenmerkt de plaat zich door een gezonde portie uitzinnigheid, zowel muzikaal bijvoorbeeld het maffe opgeknipte sampletje in Winning Notification (Congratulations!), de van de pot gerukte vocaal in 5000 Euro of het in zijn totaliteit waanzinnige Please Say Something , als wat de tracktitels betreft zo heet het openingsnummer Emigrate To The Moon, Denis, Not A Bad Idea . Remute een plaats in je cd-rek én in je hoofd gunnen is naar onze bescheiden mening óók geen slecht idee.