Zou het opnieuw lukken? Zou de impact opnieuw zo groot zijn als toen in 1978? Ik herinner me de dag dat ik de gelijknamige debuutelpee van het Britse trio This Heat voor het eerst hoorde, als de dag van gisteren. Vooral de opening, een minuutje zachte elektronische knarsjes en piepjes, waarna de machine ineens op gang kwam met een heftig stuwende, schiftende motoriek van bas, gitaar, drums en diverse elektronica. En later de hypnotische zang, de weerbarstige melodieën, de merkwaardige balans tussen praktisch volkomen stilte en ontspanning en er met alle power helemaal voor gaan.
En dan de overige nummers. In hun muziek koppelden Charles Bullen (gitaar, klarinet, viola, stem, tapes, etc.), Charles Hayward (percussie, keyboards, stem, tapes, etc.) en de in 2001 overleden Garreth Williams (keyboards, gitaar, bas, stem, tapes, etc.) elementen uit avantpop (Art Bears), freejazz, musique concrète, aleatorische muziek à la Stockhausen en industriële muziek van groepen als Throbbing Gristle. In de studio brouwden ze daarvan met elektronica, overdubs en loops hun eigen gistende brouwsel.
Ik was er toentertijd kapot van. Zoiets indringends en puurs had ik niet eerder gehoord.
Wat zou daar 28 jaar nog van over zijn?
Ik moet tot mijn schande toegeven dat ik dit meesterwerk na die eerste jaren nog maar weinig heb beluisterd. Vandaar de spanning bij het opnieuw beluisteren van de heruitgave op cd, uitgebracht om de dertigste verjaardag van het eerste This Heat concert op vrijdag 13 februari 1976 te vieren. Deze uitgave is tevens de eerste van de complete serie This Heat-cds, die inmiddels in de winkels moet liggen.
En ja, het lukt ze opnieuw. Wat ze later in The Camberwell Now, in soloprojecten en met anderen niet meer hebben geëvenaard, lukt hun nu opnieuw: vergelijkbare opwinding als destijds. De grootste verrassing is er allicht vanaf. Wat er nu klinkt is minder vernieuwend dan in 1978, toen het trio ineens tot de top van de (ver)nieuwe(nde) popmuziek doordrong, maar mag er niet alleen nog steeds zijn, maar staat als een monument in de tijd. Sterker nog: de muziek op dit debuutalbum uit 1978 klinkt ook nu nog fris en tijdloos, alsof het pas gisteren werd opgenomen. Ik voorspel dat wie deze muziek nooit eerder heeft gehoord, bij het beluisteren ervan een vergelijkbare ervaring te wachten staat als mij in 1978.