Sommige muziek snap ik niet. Neem nou Folio, een nieuw meesterwerk (sic) van Barry Guy. Althans dat pretendeert Guy en suggereert de uitgave ervan op ECM. Op Folio werkt Guy, van huis uit contrabassist uit de Engelse improscene, met een klassieke setting: een kamerorkest, twee klassieke solisten – twee violisten, waarvan er één een barokviool bespeelt, en een improviserende bassist, welke rol natuurlijk door Guy zelf wordt ingevuld.
Maar dan de muziek. Guy rijgt het ene cliché van wat moderne gecomponeerde muziek zou moeten zijn aan het andere. De muziek gaat over alles en niks. En gaat nergens heen. Natuurlijk valt er niks aan te merken op het spel van de spelers. Barokvioliste Maya Homburger schittert voortdurend, Guys eigen basspel mag er ook zijn. Maar waarom denkt hij dat hij als beproefd improviserend muzikant een groot pseudo-klassiek werk kan creëren? En waarom brengt een gerenommeerd label als ECM dit in godsnaam uit?