The Church of Tiamat

De fans van de Zweedse band Tiamat hebben er even op moeten wachten, maar hier is hij dan eindelijk: de overzichtsdvd. En een overzicht geeft dit schijfje wel degelijk. Een live-optreden te Krakau, Polen, in 2005, en een hele massa extraatjes vormen de inhoud van deze goed gevulde schijf. De extra’s omvatten enkele goed gekozen clips van hun hits door de jaren heen en beelden van optredens, beginnend met hun allereerste concert ooit in 1990. Het beeld van die vroege opname is dan wel heel erg belabberd, maar de waarde voor de echte die-hards is onschatbaar. Er is verder nog een foto- en art-gallery, leuk om naar te kijken, een interview met onder meer zanger Edlund, een discografie, enkele bureaubladen, websites, en het Tiamat-logo. Niet echt spullen waar je veel extra info mee verkrijgt, maar wel leuk om te zien als je deze band ziet zitten. Het concert dan. Zanger Johan Edlund in zwarte rok met ontbloot bovenlijf, het brengt meteen de juiste sfeer in de zaal. Het geluid is heel goed op band gezet, de camera’s zwenken ten gepaste tijde heen en weer, de toon is gezet, het publiek ziet het zitten. Het concert speelt zich duidelijk in een middelgroot zaaltje af, maar dat kon de pret niet drukken. Het optreden is sober, meer moest dat niet zijn, geen extra’s die toch alleen maar de aandacht van de songs konden afleiden. Johan’s stem klinkt impressionant, diep en resonant zoals we van hem gewend zijn. De man heeft een lugubere uitstraling die tegelijkertijd kwetsbaarheid oproept, en in dit goth-metalgenre is dit niet alledaags. De sound refereert daarenboven eerder naar progrock met een symfonische achtergrond, en lijkt zo uit de jaren ’80 weggelopen. Denk aan echte gothic newwave, Rammstein meets Bauhaus en Killing Joke ten tijde van ‘Love Like Blood’, en ook Sisters of Mercy komen even om het hoekje koekeloeren. De songs zelf zijn, typisch Tiamat, heel nostalgisch en weemoedig, soms met een hoofs tintje, terwijl de ruwe kanten van Edlund extra in de verf worden gezet. Contradicti in persona non grata, het lijkt wel de definitie van deze zanger die de Engelse taal daarenboven behoorlijk accentloos neerpoot. Een prima verzamelobjectje.

tekst:
Alexandra Vermote
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!