Al meer dan dertig jaar onderzoekt Carl Michael Von Hausswolff, haast op een wetenschappelijke manier, de mogelijkheden van de elektronische muziek. De Zweedse componist woont en werkt in Stockholm, maar reisde met zijn taperecorder zowat de hele wereld af. In zijn vroegere installaties en werk (19891992) stonden drones en complexe structuren centraal. Vanaf 1996 verlegt hij zijn interesseveld en begint hij zich steeds meer te focussen op pure klanken en geluiden. Om zijn nieuwe plaat passend te vertalen als bloedzuiger haakt de vijftigjarige componist in op het werk van Olafur Eliasson, Carsten Höller, Tommi Grönland/Peteri Nisunen en Richard D James. Van Hausswolff gaat erg ver in zijn interpretatie van het oorspronkelijke werk. Zo trekt hij Atomiun Phi van Höller open tot een twintig minuten durende elektronische wervelwind. Swingers van Grönland en Nisunen verwerkt hij tot een uitgebeende, versplinterende digitale massa. Liefhebbers van Aphex Twin zullen de typische stijl van de Brit niet herkennen in de bewerking die Von Hauswolff maakte. Die is nog het best te omschrijven is als een klaterend bombardement op het slagveld van De Groote Oorlog. Leech past binnen de traditie van het Raster-Notonlabel dat zowel in klank als in beeld (een uiterst verzorgd hoesontwerp) blijft zweren bij hun uitgepuurde, minimale stijl.