Post krijgen uit Berlijn is altijd leuk. Dit keer geen vrolijke briefkaart van de Brandenburger Tor, maar twee degelijke schijfjes. Zowat driekwart van Berlijn is immers kunstenaar, waarvan een groot deel muzikant. Schneider TM levert met koda Mluvit een album af dat folky indiepop afwisselt met pulserende elektronica. De albumtitel is een Tsjechische uitdrukking dat zoiets als soit betekent. Dirk Dresselhaus (de man achter de artiestennaam Schneider TM) heeft veel gasten uitgenodigd om zijn muzikale spectrum uit te breiden en mede vorm te geven. Wanneer de juiste gast bij de juiste muzikale ondersteuning wordt gevonden pakt dat lekker uit, zoals in het Mockyeske The Blacksmith, waar Max Turner de vocalen op zich neemt. Maar soms pakt de combi minder goed uit. Desondanks, best leuk album.
De jongens van Terranova bewandelen een breder begaanbaar pad. Als The Lotterboys hebben Fetisch en Shapemod de handen ineengeslagen met de beruchte Paris The Black Fu, wellicht beter bekend als die man met het opplakbaardje van de Detroit Grand Pubahs. The Black Fu voegt zijn typische zware funky stemgeluid toe, waarbij zijn teksten zoals gewoonlijk handelen over het vrouwelijk schoon en hun rondingen. Aan de muziek had nog wat meer aandacht mogen worden besteed, het klinkt als een haastklusje waarbij Fetisch en Shapemod de kans hebben laten liggen om origineler uit de hoek te kunnen komen. Nu is het te veel inwisselbare funky electrodiscopop, met de overbodige Iron Man-cover als triest dieptepunt. Een nummer als Blazer bewijst desondanks fijntjes dat deze muzikale combinatie toch nog de potentie heeft om een dikke undergroundhit te scoren.