Uusitalo is een pseudoniem van de Fin Vladislav Delay, die de slimmere volgers van nieuwe tendensen binnen het dance genre ook kennen als Luomo. Met Tulenkantaja legde de man zich toe op de betere Finse literatuur, en herwerkte hij zijn indrukken van die proza tot prachtige dansnummers met de titel refereert hij overigens naar een literaire kring waartoe zijn moeder behoorde, en ook papa Delay is een auteur. We zijn die Scandinavische taal niet machtig, maar de stijloefeningen van dit album weten we evenwel best te appreciëren. Delay hanteert over het algemeen een elektronisch maar warm klankenvocabularium dat neigt naar clicks n cuts, diepe house en elektronische dub. Zodoende creëert hij duidelijk vanuit een schemerzone, en schemeringen vind je natuurlijk voldoende in zijn thuisland; voor clubbezoekers en feestgangers is dit dan ook een ideaal album om de ochtend mee af te sluiten, terwijl toegewijde luisteraars van elektronica dit ongetwijfeld een geschikte aanvangsplaat zullen vinden: Tulenkantaja bevat immers voldoende drijvende beats maar evenzeer langgerekte, dromerige geluidstapijtjes en intelligent aangewende klikjes om beide kampen te behagen. Dat ze daarop het glas Koskenkorva maar heffen, want dit kleinood verdient het.