Sinds de ambitieuze collaboratie met Mick Harris (Murder Ballads, 1998) weten we dat de karakteristieke (zoals in te nemen of te laten) stem van de Eyeless In Gaza voorman mooi kleurt bij mystieke drones. Op deze samenwerking met Troum (zie Gonzo 60), de Duitse Meesters van de droomslaap, brengt Bates gedichten van William Butler Yeats tegen een achtergrond van diep melancholisch gedreun. De melodieuze inbreng van (licht) vervormde akoestiek (mondharmonica, accordeon, melodica en gitaren) zorgt voor een filmische sfeer, die beelden oproept van doorzichtige jonkvrouwen die hopeloos verdwaald zijn in onveilige wouden. De typische zangstijl van Bates draagt verder bij tot het gevoel dat één of andere rusteloze ziel ons iets toefluistert vanuit een eeuwenoude eik. Voor wie de muziek van Troum minder kan verzoenen met het gezongen woord, bevat deze cd ook twee instrumentale stukken met een even hoog huivergehalte. Een nachtelijke luisterbeurt garandeert de aanwezigheid van dwaallichten, zelfs in stadstuinen.