Al enige tijd speeltje van het seizoen is Type Recordings dat met prima releases van onder meer Deaf Center, Sickoakes, Julien Neto en het alom bejubelde Midaircondo op korte tijd dezelfde status als Morr Music enkele jaren terug heeft veroverd. Type kan met andere woorden tot nader order niets verkeerd doen. Maar we weten allemaal dat de ster van Morr ondertussen heel wat minder schittert. De reden hiervoor is gekend: te veel releases die elkaar veel te snel opvolgen enerzijds en te weinig echt relevante en beklijvende muziek na verloop van tijd anderzijds. Voorlopig is er bij Type nog geen vuiltje aan de lucht. Twee uitstekende releases van Helios en The North Sea & Rameses III consolideren nogmaals de unieke positie van het label. Helios is het alter ego van Keith Kenniff, die eerder ook al furore maakte als Goldmund met het album Corduroy Road. Eingya is de opvolger van het twee jaar oude Unomia (Merck), maar zeker geen herhalingsoefening. Waar Kenniff op zijn eerste nog deed denken aan onder andere Brian Eno (Apollo), Biosphere (Substrata) of Bola (Soup), krijgen piano- en akoestische gitaarklanken op Eingya een zodanige rol toegekend dat ook een referentie als Nick Drake steek houdt. Minstens even dromerig, fragiel, nostalgisch, melancholisch en een tikkeltje wereldvreemd is Night Of The Ankou van The North Sea & Rameses III, het samenwerkingsverband van het Londense ambienttrio Rameses III en de Amerikaanse freefolkmuzikant Brad Rose. Hoewel ze elkaar in realiteit nooit hebben ontmoet, is dat op geen enkele manier te horen. Night Of The Ankou is integendeel een lange, organische, hypnotiserende ambientexploratie waarbij hoofdrollen zijn gereserveerd voor elektronica, fluit, (e-bow)gitaar, harp, percussie en cello. In twee lange drones en een remix door Type labelbaas Xela creëren de vier een spookachtige habitat waar ze Popol Vuh, Stars Of The Lid, Slowdive en Deaf Center tot hun directe buren mogen rekenen.
Silva is de eerste officiële release van Miasmah, hoewel de discografie officieus al meer dan zestig titels telt. Tot voor kort was het immers een netlabel dat zich specialiseerde in releases in mp3-formaat. Enig speurwerk leert dat onder meer Helios en Deaf Center terug te vinden zijn op Miasmah. Dat laatste is niet verwonderlijk aangezien Erik Skodvin van Deaf Center de drijvende kracht is achter het label. Voor de eerste fysieke realisatie nodigde Skodvin een resem artiesten afkomstig van onder meer Roemenië, Frankrijk, Rusland, Zweden en thuisland Noorwegen uit om aan de slag te gaan met theatrale, donkere organische muziek als thema. Een debutant als Makunouchi Bento bijvoorbeeld krijgt daarbij gezelschap van min of meer gevestigde namen zoals Julien Neto, Deaf Center, Yasume (City Centre Offices), Marsen Jules (idem), Ryan Teague (Type) en Library Tapes (Resonant). Alle elf namen vullen op hun eigen manier het opgelegde thema in; allemaal kiezen ze voor verstilling en melancholie. Een zeer indrukwekkende eersteling.