Zowat elke langspeler van de van oorsprong Servische pianist werd de voorbije jaren fel bejubeld. Zal zijn nieuwste werk dezelfde weg opgaan? Als het van ons afhangt in ieder geval wel! Bojans grootste verdienste bestaat erin dat hij een amalgaam van stijlen en invloeden tot één natuurlijk klinkend geheel kan laten samenvloeien. De bezetting van ‘Xenophonia’ lijkt op het eerste gezicht weinig grensverleggend – Bojan Z afwisselend op Rhodes of piano; Vignolo op contrabas en Hoenig op drums -, maar met enkele eenvoudige klankmanipulaties en vooral veel spelinventiviteit halen de muzikanten het onderste uit de kan. De cover van de Bowie klassieker ‘Ashes to Ashes’ klinkt contradictorisch genoeg tegelijk heel fris en toch zo vertrouwd. Tijdens de heerlijk luie blues van ‘Xenos Blues’ knarst Bojans Rhodes dat het een lieve lust is en bij het horen van het door een oosters fluitthema (met een gastbijdrage van Lutzkanov op kaval) gedragen ‘CD-Rom’ springen je dansschoenen spontaan uit de kast. Overige nummers verdiepen zich in conventionelere jazz (‘Izlaz’, ‘Zeven’) of maken geslaagde uitstapjes naar de wereld van fusion en jazzrock (‘Wheels’) waarin Bojan Z zijn improvisatietalent laat schitteren.