Soundscape-artiest Taylor Deupree heeft zijn stek in het hart van Brooklyn omgeruild voor de rustige bosrijke omgeving van upper New-York. De frisse lucht en een trits stevige boswandelingen in het ondergesneeuwde landschap hebben de Amerikaan goed gedaan. Northern toont Taylor Deupree in bloedvorm. Taylor Deupree zette zichzelf op de kaart met Stil., een debuut dat uitblonk door het samenspel van melodie en minimalisme, maar verloor zich daarna in een resem van samenwerkingen en bracht net teveel nieuw materiaal uit in een te korte tijdspanne om de kwaliteit op peil te houden. Op Northern scherpt hij zijn productietechnieken aan. Piano en gitaar versterken de fieldrecordings en zorgen ervoor dat het strakke minimale geluid meer dan vroeger raakpunten krijgt met melancholische popmuziek, zijn interesse voor het genre bewees hij eerder al door zijn samenwerking met de Japanse Eisi. Met Northern heeft Deupree zijn tweede adem gevonden en laat hij zien dat hij samen met mensen als Fennesz, Tim Hecker en Pimmon tot het selecte kransje van soundscape-artiesten behoren die zich niet vastrijden in het strakke kader van het genre. Ontvluchtte Deupree de stad dan onarmen Julien Soto en Pretty Crossover de stad. Op We Are All Drifting slaan ze de handen in elkaar, De Spaanse Soto levert beeldmateriaal bij de glitch van Pretty Boy Crossover. Anders dan bij Deupree slaagt de Australiër er niet in om een eigen toets te voegen, We Are All Drifting is binnen de beste traditie een degelijke plaat maar draait rond zijn eigen as. De meerwaarde ligt bij het videowerk van Soto. Soto linkt beelden en stills van steden aan gevoelens. Niet alle, meestal korrelig in beeld gebrachte beelden zijn even sterk, maar als geheel is het een stuk overtuigender dan de soundtrack die Pretty Boy Crossover hier aflevert.