Band Of Pain begon als een zijproject van Steve Pittis in 1994, toen hij nog deel uitmaakte van de superband Splintered. Het was voor hem een ideale uitlaatklep om donkere, angstaanjagende sfeertracks in elkaar te knutselen, vol vreemde stemmetjes, naast het industrial aandoende gitaargeweld van zijn hoofdbezigheid. Sinds de beginjaren bracht Pittis onder de noemer Band Of Pain een quasi onoverzichtelijke hoeveelheid singles, cds, compilatietracks en gelimiteerde hebbedingetjes op de markt, waarvan het gros al lang niet meer te verkrijgen is. Een ideaal moment dus om een retrospectieve samen te stellen van het beste van s mans avant-garde elektronica. Vijf niet eerder uitgebrachte nummers, veel oud vinylwerk (op cd 2) en een hoop tracks die eerder op compilaties zijn verschenen (cd 1). Een minimalistisch aandoende reis van twee uur in totaal, filmisch aandoende soundscapes die bol staan van effecten, donker van toon in een intiem zwartgallige atmosfeer. Through The Past Darkly is, samen met cd twee die als titel Singles And Outtakes draagt, een hemelse hernieuwde kennismaking. Deze houden we apart voor als die donkere winterdagen weer opduiken. (www.findesieclemedia.com) Van Band Of Pain naar het trio Theme is slechts een kleine stap. Ook hier vinden we namelijk iemand terug die ooit furore maakte bij Splintered, namelijk Richard Johnson. Samen met zijn twee kompanen, Hassni Malik en Stuart Carter, exploreren ze verder op het terrein waar Splintered in 1996 eindigde. Met minder brutaal gitaargeweld weliswaar, bezadigder, verfijnder maar daarom niet minder intrigerend. Gebruik makend van field recordings die ze maakten in India in de periode 2002-2003 en gevonden geluiden die in een digitale omgeving worden geïntegreerd in bezwerende mantra-achtige klanktapijten van gitaar, viool, sitar, piano en cello bereikt het trio muziek die als een filmische versie van EAR klinkt. Of Pan Sonic in een friemelvrije bui. Drie kwartier donkere muziek die gelukkig nergens neigt naar ambient of doomscapes. Een prima opvolger voor hun debuut On Parallel Shores Removed, dat in 2000 verscheen op het Fourth Dimension-label, dat eerder al platen van Splintered ter wereld bracht. En bijna vergeten, Theme remixte een nummer van Band Of Pain voor een cd bij het tijdschrift Adverse Effect. Die cirkeltjes toch. Het is nu wachten op de aangekondigde dubbele compilatiecd van Splintered zelf. Op hetzelfde label als Theme, maar van een volledig andere muzikale planeet komt het Russische Volga. Sinds 1997 actief is het kwartet nu toe aan zijn zevende album waarop vooral de sjamaanachtige stem van Angela Manukjan de aandacht trekt. We wanen ons in een door elektronica omgeven Mongoolse woestijn, waar Björk en Sigur Rós op secreet werden gezet. Nochtans komt het kwartet uit Moskou, een grootstad zonder desolate landschappen. Sinds Three Fields (Sketis Music) uit 2004 krijgt de groep stilaan ruimere bekendheid, wat ook voor een deel te danken is aan de compilatie Extreme Music From Russia (2004, Susan Lawly), waarop de track Red Roze van dat zelfde album is terug te vinden. Electro-akoestische elementen worden in een mantra-achtig danskader geplaatst, met een tegelijk griezelig sfeervol als licht dansbaar en tranceverwekkend resultaat. Invloeden uit de Russische folklore doorspekken het geluid, en ook de teksten die Angela, soms bijna via keelzang, uitgorgelt zijn bewerkingen van negentiende-eeuwse Russische folklore. Wie ooit al eens bewonderend luisterde naar Tuva-zangers als Huun-Huur-Tu dient Volga zeker eens te proberen. Net als alle anderen trouwens.