Hij noemt zichzelf the twisted Justin Timberlake, en dat is op zich leuk gevonden van Luca Venezia, die zich op cd en plaat de artiestennaam Drop The Lime aangemeten heeft. Was hij voorheen vooral bekend met nietsonziende breakcore, op zijn nieuwe album waait hij alle kanten op. Dat lukt wonderwel wanneer hij zich aan de subbassen van de dubstep overgeeft (een andere breakcore/mash up-held als Shitmat maakte ook al op 12 inch een geslaagde reis naar de dubstep), maar op andere nummers klinkt hij als een gewone Michael Jackson, of, zoals hij prefereert, Justin Timberlake. Gelukkig heeft de dubstep en de nog sporadisch aanwezige mash-up-gekte de overhand. En in sommige nummers gebeurt ongelooflijk veel, waardoor dit toch een genietbaar album is geworden, maar met de wel-of-niet serieus bedoelde uitstapjes naar de doorsnee popwereld heeft de recensente niet zoveel.