Live klinken ze als de missing link tussen D.A.F., Trans AM en Ozric Tentacles, hoe onwaarschijnlijk dat op het eerste gezicht ook moge klinken. Op hun albums komt de nadruk echter meer te liggen op psychedelische sfeerschepping en mogen ook Tangerine Dream en cultfilmcomponist John Carpenter worden opgediept als referenties. Surface To Air is de opvolger van Cosmos uit 2004 en net als op dat debuut slagen Steve Moore en A.E. Paterra er niet volledig in om hun sterke livesound in de studio te capteren. Oude, analoge synths, drums en bas vormen nog steeds het beperkte instrumentarium van het tweetal. Niettemin heeft het duo duidelijk vooruitgang geboekt, zowel compositorisch als op het vlak van de spanningsopbouw. Lag op Cosmos de nadruk grotendeels op geluid, ritme en sfeer, op Surface To Air evolueren de nummers constant en zijn ze aanzienlijk verhalender van aard. De twee zijn grote fans van horrorfilms en dat is te horen, maar dan vooral impliciet, suggestief. Het donkere en onheilspellende zit namelijk onderhuids en doet daardoor denken aan de (sci-fi)griezelprenten van de jaren 1970. De progrock van Zombi klinkt bovendien epischer dan ooit, met de bijna twintig minuten durende afsluiter Night Rhythms als afgetekend hoogtepunt. Hypertension was bovendien zo gul om deze vinyluitgave in een magnifiek ontworpen klaphoes te steken. De cd is verkrijgbaar via Relapse.