Een fascinatie voor dwergen gaat bij het uit de streek van Gent afkomstige Lugubrum hand in hand met een gezonde dosis vunzigheid. De alcoholici onder de Vlaamse black metalbands zijn er varkenskoppen gooiend in geslaagd om met hun muziek tot in de Verenigde Staten kotspotjes te breken. Als gevolg daarvan verzeilde de bende in de Amsterdamse Paradiso, waar ze in juni 2005 de support mochten doen van boersk black metal-liefhebbers Sunno))). En het is dit concert dat, naar Lugubrum-normen, professioneel op de band werd gezet. De vettige sound komt er goed door, de capriolen van saxofonist Bhodidharma zitten lekker dwars in de mix, niet te prominent maar wel prima te horen, en de aan Black Sabbath refererende riffs trekken de aan Mayhem en Darkthrone schatplichtige black metal lekker door de stront. Zelden op hoge snelheid spelend maar wel doordravend aan een log en bot tempo speelt de band hun grootste hits, die door het gebruik van zeer gevarieerde zang en een reeks aanstekelijke en tegelijk uiterst eenvoudige riffs blijven boeien tot de afsluitende klassieker Voos. Of de Amsterdammers de in dialect gesproken bindteksten begrijpen, zal de band trouwens varkensworst wezen. Wel belangrijk is dat deze schijf een goed beeld geeft van een vaderlandse band die old school black metal op een eigenzinnige manier naar zijn varkenspoten weet te zetten. Eigen zwijnerij eerst!