De muzikale wetenschapper Eric Cordier (NOL) gaat aan de slag met een ruwe brok Bretoense geschiedenis. De heruitgave (1960) van een 78toeren 10inch bevat de allereerste Bretoense liederen die ooit op plaat werden gezet. Nog niet zolang geleden, in tijden van centralistische Franse onderdrukking en censuur, was dit een misdrijf. De plaat heeft de tand des tijds niet zo goed doorstaan en bevat meer krassen dan groeven; sommige stukken zijn zelfs bijna volledig weggewist. Cordier haalt de originele gezangen en de nevengeluiden door een mangel van cut-ups, loops en delay. Wat overblijft is beklemmende religieuze muziek (engelenkoorzangen) vol tegengeluiden, waardoor deze cd zowel potten zal breken bij vrome historische als bij dark ambient liefhebbers. We vragen het ons elke ochtend af: welke geluiden hoort een fles die in een rivier drijft? Instrumentenuitvinder en installatiebouwer Manu Holterbach neemt de proef op de som, en stopt een microfoon in een hermetisch afgesloten fles. De readymade wordt vervolgens vastgemaakt aan een rots in de Zwitserse rivier de Aare. De registratie op deze 3inch mini cd doet nog het meest denken aan het sissende geluid dat ontsnapt bij het openen van een fles koolzuurhoudend mineraalwater. Wanneer er golven tegen de fles slaan, horen we de plonzen en bubbels die we zelf wel eens produceren als we een bad nemen. Door het feit dat dit alles zich in de unieke akoestiek van een glazen voorwerp afspeelt, krijgt het geheel uiteraard een onnatuurlijk claustrofobisch karakter.