Alan Brown en Vince Hunt maakten lang geleden een aantal spectaculaire platen onder de groepsnaam A Witness, wier debuut I Am Johns Pancreas de eer heeft zich nog steeds in onze platencollectie te bevinden. Luister naar nummers als The Loudhailer Song, Red Snake en Smelt Like A Pedestrain en we weten weer waarom. De Engelse independent noisescène had eind jaren 1980 wel een en ander te bieden aan groepjes die het geluid van Sonic Youth en het Blast First-label hoog in hun vaandel voerden. De ongelukkige dood van gitarist Rick Aitken in 1989 zorgde voor een vroegtijdig einde van de band. Brown was verder nog actief in bands als Big Flame en The Great Leap Forward, bands die, net als A Witness, terug te vinden zijn op de compilatie Commercially Unfriendly (Gott Discs), waarop gelijkgestemde tijdgenoten als Pig Bros., Membranes, Dog Faced Hermans, The Ex en Jackdaw With Crowbar eveneens hun beste kant laten zien. Het was een leuke scène die heel wat averechtse maar mooie muziekjes voortbracht. Brown en Hunt schrijven nu eindelijk opnieuw samen aan nummers en vonden in Daren Garratt een gedroomde drummer. Garratt speelde bij Pram en Nightingales, waardoor er hier bijna sprake van een supergroep is. In eerste instantie klinkt Colours echter aan geen kanten super. Flauwe singersong dachten we bij de eerste twee liedjes en gooiden ei zo na dit schijfje aan de kant. We hielden echter, om een vergeten reden, vol, en dat beklagen we ons niet. Tjonge, beter en intenser luisteren tovert een ingetogen pracht tevoorschijn die we niet van het trio hadden verwacht. Tien liedjes vol vreemde muzikale kronkels zijn het, opgebouwd uit meerdere lagen die qua sfeer aansluiten bij de scène uit de jaren 1990 waaruit de bandleden voortkomen. Ze zijn ouder geworden, minder radicaal en minder belust op stevig doorrocken, maar daarom zijn de liedjes niet minder imponerend.