De Franse singer-songwriter Barthelemy Corbelet zit achter dit project. Al enkele jaren opereert hij onder de naam Barth en dit is al zijn tweede album. Under The Trampoline is van bedenkelijke kwaliteit. De man maakt weinig verrassende folknummers, met af en toe een etnische inslag. Barth probeert krampachtig als een kruising tussen Beck en John Lennen te klinken, maar faalt glansloos. Door de weinig spannende songstructuren en het beperkte instrumentarium (voornamelijk gitaar, aangevuld met wat vioolsamples), heb je het gevoel dat de plaat maar wat voortkabbelt. Na het vierde nummer is de aandacht al volledig verslapt en vraag je je af wat de zin is om nog verder te luisteren. Met het nummer Cookie, net over halfweg de plaat volgt nog een ultieme stuiptrekking om het album dan toch wat interessanter te maken. Het nummer opent veelbelovend met een klagende saxofoon, aangevuld met dubby gitaren. Na 30 seconden is het verdict hard: er staat geen enkel goed nummer op deze plaat. Toch kan ik me voorstellen dat dit album in Frankrijk wel hoge toppen scheert. Nummers als Miss Glacee en Plastered Uncles Advice lijken wel de officiële soundtrack bij een wandeling door Parijs.