Sierpinski is een duister groepje: veel informatie is er niet te vinden over deze Britten, ze treden nauwelijks op, en brengen maar heel af en toe een nieuwe plaat uit. Debuut This Geography Of Ours ligt alweer een tijdje achter ons, en nu wordt zo discreet mogelijk Evening Water Project op de wereld losgelaten. De soundtrack die je bij zon aanpak zou verwachten klinkt helemaal als Sierpinski: de muziek is in alle opzichten sober, en trekt bij een eerste luisterbeurt nauwelijks de aandacht. Er wordt wat glitchy elektronica in de achtergrond bereid, een basgitaar valt in, iemand slaat quasi- toevallig een pianoakkoord aan, en ja, als we goed luisteren speelt daar ook iemand gitaar. Een aanpak die kan vervelen, maar Sierpinski doet veeleer de oren spitsen: het is als iemand die net te stil praat om maximale aandacht van zijn toehoorders te bekomen. En Sierpinski is niet inhoudsloos: wie effectief goed luistert hoort aanstekelijke ritmes en mooie melodieën bovendrijven. Luister maar eens naar Save Us, wat een dromerig indietronica-nummer had kunnen zijn, ware het niet dat een repetitief gitaarlijntje de song na een drietal minuten een andere, meer opwindende richting instuurt. Toch komt het nooit tot een echt hoogtepunt: daarvoor zijn de uptempo interventies iets te kort. Ook Abyss is mooi in al zijn eenvoud: hier trekt een eenvoudig pianoriffje van bij het begin de aandacht, waarbij het zich laat vergezellen door roffelende drums en liefdevol spartelende gitaren. Evening Water Project houdt als koptelefoonplaat moeiteloos de aandacht vast en is mits u niet over deze recensie heen leest een fijne ontdekking. Afspraak bij de eindejaarslijstjes!