Een opgemerkt concert in Hasselt vorig jaar volstond om Prurient onmiddellijk uit te roepen tot undergroundhype van dat jaar. Zelden ging een naam zo over de tong als die van de jonge Amerikaanse noiseterrorist Dominik Fernow. Aan dat concert ging een eerste album (‘Black Vase’) op het immer avontuurlijke Load vooraf. Nu is er een tweede, hoewel de vier nummers op ‘Pleasure Ground’ eerder verschenen als dubbele cassette op Fernows eigen label Hospital Productions. Met niet veel meer dan microfoons en versterkers als technische bagage situeert de minimalistische en rudimentaire noise van Prurient zich op hetzelfde sonische slagveld als Merzbow en Wolf Eyes. Origineel is het bijgevolg niet. Z’ev, SPK, Whitehouse en zowat de halve catalogus van Hands of Ant-Zen gingen hem jaren geleden al vooraf. Dat belette Prurient echter niet om zowat unaniem door het publiek te worden uitgeroepen tot verschroeiendste act op de decembereditie van het door Thurston Moore gecureerde All Tomorrow’s Parties. Heftig, smerig, brutaal en fysiek slopend was het in ieder geval. Compromisloos ook. Ook ‘Pleasure Ground’ opent genadeloos met schrille, piepende feedback en noise waar bovenop Fernow zich de pleuris schreeuwt en brult, maar gaandeweg sluipen er (aanzetten tot) melodie en structuur in de geluidsmuur. Op het podium niets van dat alles en dat maakte het er alleen maar intenser en gevaarlijker (sic) op. Voor thuisconsumptie was het integreren van samples en analoge synths echter een uitstekende zet. ‘Outdoorsman/Industrictible’, dat neigt naar dark ambient, vormt zelfs –verrassend genoeg- een rustpunt. Het brullen wordt geruild voor rustig zingen en ook dat is alweer een primeur in het oeuvre van Prurient. ‘Pleasure Ground’ is extreem, maar zeker niet onverteerbaar en best wel verrassend in zijn genre. En die hype? Volkomen terecht als je het ons vraagt.