Jucifer is zo’n band die het meer van de verhaaltjes die de ronde doen moet hebben dan van hun muziek. Het huis van het duo annex koppel werd verkocht terwijl ze op toer waren en er kon amper wat persoonlijk spul worden gered. Sindsdien leven de twee als echte bohémiens in hun toerbusje, tot in het extreme toegewijd aan hun band. Ze houden er twee honden op na en net als bij mij is het de vrouw die de man rondrijdt. Wat voor hen spreekt, en dat is vooraleer de schijf zijn rondjes begint te draaien, is dat ze de gecreëerde sound ook live met zijn tweeën voortbrengen, zonder tapes of extra muzikanten te gebruiken. De band zit daarenboven op Relapse, dus we verwachten een stevig stukje muziek. Dat krijgen we ook met de volvette binnenkomer ‘She Tides The Deep’, heavy, traag, sloom, doom en sludge tegelijk. Bovendien duurt de track bijna acht minuten, we glimlachen en genieten maar het zal niet meer voor lang zijn. Het tweede nummer geeft er ook nog wel een stevige lap op, maar dan is het over en uit met de pret. Kleffe ballades en rammelpop zoals een bandje als Sleater Kinney die voortbrengt, is wat volgt. De zang die op de eerste twee nummers wat deed denken aan die van Jarboe, toen ze nog deel uitmaakte van Swans, verwordt tot doordeweeks gekweel. Jucifer probeert de boel nog wat aan te zwengelen met wat stoner, maar slaagt daar niet in. Een ouderwetse single was hier op zijn plaats geweest.