Orne is een Finse band die debuteert met een collectie songs die eerder als demo werden verspreid. Het is het nevenproject van Kimi Kärki, voor de gelegenheid omgedoopt tot Peter Vicar, gitarist van het doomgezelschap Reverend Bizarre. Het hoesje is een schilderij van de Ier Harry Clarke (1889-1931) met de titel ‘Methinks A Million Fools In A Choir’, bedoeld als illustratie bij Goethe’s ‘Faust’. In het boekje komen we filmstills tegen uit films van Mario Bava, het nummer ‘Anton’ verwijst naar satanist Anton LaVey en H.P. Lovecraft wordt uitgebreid geciteerd. Verwijzingen naar invloedrijke doombands zijn de mispels in de taart. Literaire en filmische eruditie van de donkere kanten van de kunst blijken echter niet voldoende om een geslaagd muzikaal werkstuk in elkaar te draaien. De zanger irriteert al snel en er wordt met weinig originaliteit en vindingrijkheid gemusiceerd. Alhoewel de eerste riffs die refereren aan Black Sabbath pas halfweg de plaat opduiken, zit de band aan de verkeerde kant van de heavy rock. Deep Purple en Uriah Heep zijn nu eenmaal niet van de hipste of interessantste bands om muzikaal te herbronnen. Orne slaagt er wel over de hele lijn in om een donker en droefgeestig sfeertje te creëren dat dan wel weer past bij de gothic horror waar de heren duidelijk wild van lopen. De gesproken intro en outro komen het best uit de verf, al doet de band er alles aan om met een uitgebreid instrumentarium, waar we voor dit genre atypische instrumenten als een saxofoon en een rhodes piano horen, om onze aandacht vast te houden. Orne doet hard zijn best maar behoort tot het doompeloton. Die hoes blijft echter schitterend.