Al twee jaar dood maar nog steeds een kwaliteitslabel. Dat kan alleen maar John Peel zijn. Het Londense trio Hefner nam in augustus 2000 een speciale livesessie op voor het programma van de betreurde deejay. Speciaal, want het was één van de enige momenten waarop ze als een achtkoppige band optraden. Kenmerkend voor de urban folk van Hefner is de stem van zanger Darren Hayman. Het geluid van de band wordt mooi aangevuld met blazers en Moogs. Deze plaat werd gemaakt op misschien het toppunt van hun kunnen. En toch hebben ze nooit een echte doorbraak kunnen forceren. Misschien omdat het allemaal net iets te braaf klinkt. Ergens te situeren in het braakland tussen Belle & Sebastian en Pavement. (www.hefner.com). Flashback naar de eerste opdracht ooit die uw dienaar kreeg voor Gonzo. Foto’s maken van múm, ergens op een zomerse dag in de buitenwijken van een ingedommeld Hasselt. Het Ijslandse múm heeft ondertussen echter een belangrijke gedaanteverwisseling ondergaan. De tweelingzusjes Gyða en Kristín Anna Valtýsdótti verlieten de band. Enkel de drie jongens van de band bleven achter. Het geluid op deze EP, een opname van hun enige Peelsessie ooit, is nog altijd ontegensprekelijk múm. Op dat moment zat Kristín Anna Valtýsdótti nog in de groep, haar zus was al opgestapt. Maar toch voel je dat er iets ontbreekt. Er wordt gezocht naar een nieuwe invulling maar die overtuigt onvoldoende. (www.mumweb.net). Ach, ook een kwaliteitslabel heeft soms behoefte aan een gedegen kwaliteitscontrole zullen we maar denken.