Een jonge Vlaamse belofte, afgestudeerd van Herman Teirlinck: Kaat Hellings lanceert zich in de wereld van de singer/songwriters, en kiest met haar trio daarbij voor een ernstige, jazzy invalshoek op sommige momenten hoor je zelfs invloeden uit kamermuziek van de voorbije eeuw (Springtime is een goed voorbeeld) binnensijpelen. Kaats muziek is spaarzaam; de sobere bezetting, waarin we niet alleen het pianospel van Kaat Hellings zelf maar ook de klarinet van Joachim Badenhorst en de drums van Yves Peeters horen, zet deze keuze nog extra in de verf. Ondanks alle muzikale breekbaarheid lijkt de plaat niet écht uit het hart te komen. Wide And Low And Swallow loopt immers gebukt onder twee problemen: overdreven ernst en monotonie. Bijna alle nummers kenmerken zich door een identieke opbouw en ongedifferentieerde melodieën. De schaarse verscheidenheid tussen de verschillende songs alsook de continue sfeer van plechtigheid en droefenis maakt het beluisteren van de langspeler een moeilijke en onnodig lange zit. Liever zagen wij wat meer dynamiek, en vooral meer afwisseling tussen verdriet en humor, zwaarte en lichtvoetigheid. Als Kaat Hellings gebruik had gemaakt van contrastwerking, kwam haar boodschap waarschijnlijk veel duidelijker over. Haar eerste cd is professioneel gebracht, doch het materiaal is net niet genoeg uitgekristalliseerd. Hopelijk krijgt ze nog een tweede kans.