Ruim vijftien jaar geleden behoorde je tot de hipste muzikanten in de Lage Landen als je actief was in het grensgebied tussen klassiek, jazz, rock en wereldmuziek: denk maar aan het succes van bands als Cro Magnon of Louise Avenue. Zoals dat zo vaak gaat met plots opkomende massale belangstelling, ebde de interesse van de pers voor deze cross-overvorm al even snel weg. Dat het genre toch nog verrassingen in petto heeft, bewijzen Nils De Caster en Yves Meersschaert, twee Vlaamse muzikanten die vooral in opdracht schreven of als sessiemuzikant de kost verdienden. Het verschijnen van Citron Bleu bewijst nu dat een zelfstandige samenwerking meer dan de moeite loont. Enkel gewapend met viool en piano neemt het duo de luisteraar mee in een muzikale leefwereld waarin ze zijdelings chanson en zigeunermuziek (Senator Wilson) aandoen, of waarin flarden van tangoritmes en minimalisme (Au Repos Des Tramwaymen, Steeple Chase) naar beneden dwarrelen. De stukken van De Caster & Meersschaert oriënteren zich minder op rock dan hun illustere voorgangers, maar het gevoel voor avontuur is er niet minder door beluister daarvoor maar eens Rêve Du Citron, een naar zoete herinneringen van het geheimzinnige tweetal Guardjieff & De Hartmann ruikend stuk. Uitmuntende debuutplaat.