Het was Jon Wozencroft van het Touchlabel die op een symposium ooit beweerde dat de lage kostprijs van de homecomputer een slechte zaak was voor de elektronische muziek. Hij oogstte een storm van kritiek en luidde met zijn stelling het einde van een sereen debat in. Nochtans had Wozencroft een punt. De DIY-attitude en de lage instapdrempel om een plaat uit te brengen of een label te starten zorgde ervoor dat de kritische kijk, de filterfunctie wegviel. In de dalende markt zijn het vooral de verkoopcijfers van elektronicaplaten die het diepst duikelen. Een gunstig effect van deze recessie is dat muzikanten en producers uit hun eigen cocon breken en zich op andere terreinen wagen. Jazz, Hip Hop, Folk en lijzige singersongwriterpop, allen werden ze opgepikt en kregen ze een facelift aangemeten. Sinds goed drie jaar (her)ontdekt men de klassieke muziek. Niet zozeer traditionele componisten als Bach, Vivaldi of Verdi kunnen op (h)erkenning rekenen. Het zijn vooral moderne componisten als Steve Reich, Arvo Pärt en William Basinski, niet toevallig drie componisten die de grenzen van het genre aftastten, die op de voorgrond treden. Dat klassieke muziek zich niet hoeft te schikken naar vaste regels en de nodige manoeuvreerruimte heeft bewijst Misterioso. Alexei Lubimov (piano), Alexander Trostiansky (viool), en Kyrill Rybakov (klarinet) kozen zes nummers uit het oeuvre van Valentin Silvestrov, Arvo Pärt en Galina Ustvolskaya. Het trio kleurt de nummers eigentijds in, houdt soepel de pas, gunt zichzelf wat kleine zijstapjes, maar munt vooral uit door hun sobere en integere aanpak van de originele werken. Piepjong is Nico Muhly (25), toch heeft de New-Yorker op korte tijd een stevig curriculum vitae opgebouwd. Hij verzorgde op Medúlla van Björk de strijkers en werkte samen met haar de muziek uit voor Drawing Restraint 9, de film van filmregisseur en conceptueel kunstenaar en Björks Matthew Barney. Ook samenwerkingen met Antony and the Johnsons en Philip Glass komen voor op zijn longlist. Met Speaks Volumes brengt hij zijn eerste soloplaat uit. De productie was in handen van Valgeir Sigurdsson die eerder al Björk en Bonnie Prince Billy onder zijn hoede nam. Speaks Volumes, de eerste voor Mulhy en voor het nieuwe Ijslandse platenlabel Bedroom Community is een bescheiden meesterwerk geworden dat kamermuziek koppelt aan elektronica, al ligt de nadruk vooral op Muhly zijn vioolwerk. Muhly kiest ervoor toegankelijke stukken te brengen en mijdt nadrukkelijk de avant-garde. Eerder dan zich te verliezen in technische hoogstandjes is Speaks Volumes een zondagmorgenplaat voor op weekdagen geworden. Muhly slaagt erin om klassieke muziek een moderne invulling te geven. Net die benadering zorgt ervoor dat Speaks Volumes een inrijpoort is voor de geïnteresseerde leek die een beginpunt in de klassieke muziek zoekt.