Het New Yorkse trio Unsane maakt met Visqueen, de opvolger van het in 2004 verschenen comebackalbum Blood Run (toen was het van 1998 geleden dat er nog nieuw werk was uitgekomen), onze maand meer dan goed. Was Blood Run een goed maar niet zo bijzonder album, deze keer verrast het trio ons niet alleen met elf ijzersterke en naar Unsane-normen behoorlijk gevarieerde composities, het trio klinkt weer even gemotiveerd en urgent als in de begindagen. Bassist Peter Shore is vervangen door Dave Curran en werelddrummer Vincent Signorelli is terug op het nest. Spilfiguur Chris Spencer is in supervorm en laat zijn woede ook tekstueel weer de volle loop. Na tien intense beukers is het tijd voor een lang, instrumentaal tranceverwekkend nummer om de plaat af te sluiten, wat een nieuwigheid mag worden genoemd in het Unsane-universum. De labelwissel, van Relapse naar Ipecac, heeft de band duidelijk deugd gedaan. Even fel als bij het zelfgetitelde debuut uit 1991 zal Spencer nooit meer klinken, maar de man is dan ook geen geboren woedeaanval als Steve Austin (Today Is The Day). Net als Austins troep begon Unsane zijn carrière bij Amphetamine Reptile en samen met Helmet zetten ze de term noiserock op de kaart. En dat doet Unsane nog steeds, ook nu weer. Binnenkort ook weer in Europa, want Unsane toert voortdurend en is live nog een stuk lelijker en heftiger dan op cd.