Het is altijd leuk mainstream-media te zien spartelen als blijkt dat ze iets gemist hebben: na drie betere platen is de nieuwe plaat ineens een meesterwerk, ze hadden het al lang zien aankomen, enzovoort. En hop, een interview, en hop, een recensie met superlatieven, en de eer is gered. Ja hoor, Explosions In The Sky is een grote groep, maar dat hebben de vier Texanen enkel aan zichzelf te danken. Door consequent te gaan voor een eigen geluid, te streven naar perfectie en zichzelf volledig te geven tijdens optredens volstond mond-aan-mondreclame om te komen waar ze nu zijn. Dat eigen geluid is er nog steeds en elke nieuwe Explosions-plaat is dan ook een kleinere verrassing, maar daarom worden hun nummers er nog niet slechter op. ‘Those Who Tell The Truth… was een superieure en intense noise-plaat, The Earth Is Not A Cold Dead Place was een zuiver geproduceerde en vooral mooie luisterplaat, en de nieuwe, wel, die heeft iets van de twee. De productie, opnieuw in handen van John Congleton (The Paper Chase), is deze keer rauwer en sluit dan ook iets beter aan bij het live-geluid. Ook zit er iets meer rock-n-roll in dan in de twee voorgangers: gitaren ijlen niet alleen meer, maar mogen op tijd en stond eens lekker scheuren, en bij wijlen klinkt dit vollere geluid behoorlijk imposant. Geweldig sterk zijn opener The Birth And Death Of The Day en Catastrophy And The Cure, een nummer dat zo overdag op de radio kan, maar dat is natuurlijk buiten de mediawatchers gerekend, die het beste met u voorhebben. Wie het lang wachten vond op de nieuwe plaat kan ze blindelings kopen. Wie gewoon iets van hen is huis wil hebben, heeft de keuze, want wij durven niet zeggen wat de beste is.