Nevenfuncties in de muziekwereld zijn bij lange na niet zo controversieel als in de Nederlandse politiek. Sterker nog, ze worden meestal van harte verwelkomd en dan vooral als als het om projecten gaat waarbij Bardo Pond-leden betrokken zijn en Baikal bestaat zo ongeveer uit de gehele Bardo Pond-staf. Alleen zangeres Isobel Sollenberger is hier afwezig. De gebroeders Gibbons (beiden op gitaar), Clint Takeda (bas) en Jason Kourkonis (drums) stoken op dit debuut een heet improvisatievuur dat niet ver van hun moederschip af ligt. Rauwe gitaarmuren worden opgebouwd en weer afgebroken, stormende percussie blaast zwarte wolken over en de diepe grom van de Gibbons broers mag dan in eerste instantie nogal cartoonesk overkomen, na een tijdje ga je er helemaal in mee. Primitieve overtuigingskracht. De twee nummers op Baikal vormen eeuwenoude spacerockformaties; de Bardo Pond achtergrond is duidelijk merkbaar in de manier waarop de gitaren hun onheil spuwen, het zouden zomaar outtakes kunnen zijn van de eerste Bardo Pond-albums, Buffo Alvarius en Lapsed. Baikal is dus zondermeer een aanwinst in het departement nevenfuncties en een absolute must voor Bardo Pond diehards.