Wie denkt er nog aan de cassettes? Het vertrouwde geluid van gruizige mono, de herinnering aan oude krakkemikkige opnames van de radio, van jezelf schreeuwend met poging tot zingen en kopie-op-kopie collecties van al je vrienden. Juist, het fenomeen zou ooit terugkomen en wel door de opgegroeide generatie van twintigers en dertigers die hun jeugd nu op volwassen wijze willen onderdompelen. Zo is dat ook bij Delirious Riot. Het obscure cassettelabel uit Utrecht wordt gerund door een zeer opgewekte en geïnspireerde Duitse biologie studente die graag toffe concepten bedenkt en daar zoveel mogelijk vrienden in meesleurt. Het gegoten concept is Polyphonal in de zin van telefoons en hun communicatie eigenschappen waarbij vriendelijke bijdragen van allerlei artiesten de minimale lijn vormen. En dat zijn niet de minsten; onder meer Machinefabriek, Nilo (Wixel), Wouter van Veldhoven, Haruki, Sinebag, Vollmar, Pequeña Fieral , Manipulator Alligator en anderen uit Europese windhoeken. Een speeltuin van geruis, gerinkel en geroezemoes opent zich en de kinderen laten zich meeslepen. Mooie drones, ambient, flarden noise en improvisatorische stukjes wisselen elkaar af in uitgestrekte composities die elk een eigen sfeer bewaren en tegelijk overdragen. Het is een telefoonketting die niet doorbroken wordt en goed in elkaar overloopt. De Twee kanten; A en B, tellen tot 22 minuten, wie niet weg is, is gezien. Want deze cassette moet vooral in eenzame rust gehoord worden. Voor de mensen met cassettevrees; vrees niet, er wordt ook een cdtje meegegeven. En een button toe, hoera!