Allememaggies, wat een bak lawaai weet Makasu Hath Core te produceren. Al bij het eerste nummer wordt het duidelijk. Het themaatje van Dallas wordt in een verzengend tempo aan flarden geschoten, en dan breken de eerste zweetdruppels los. Want stond daar niet dat dit album een lengte van 75 minuten had? Ja, dat klopt. O hemel, dat wordt een zware zit. Natuurlijk kan het altijd harder, sneller en heftiger, maar dat hoeft niet persé hoor jongens! Deze oren zijn inmiddels wat gewend, maar toch is dit debuutalbum van de Belgen een aanslag op de eeltige trommelvliezen. Godsamme wat een bak teringherrie. En het erge is dat Makasu Hath Core vast alleen maar trots is als je hun muziek zo beoordeelt. Toch maar even Nailbomb luisteren om lekker tot rust te komen.